bradleo; 𝗯𝗿𝘂𝗶𝘀𝗲𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝗰𝗶𝗴𝗮𝗿𝗲𝘁𝘁𝗲 (1/2) 18+

𝗯𝗿𝘂𝗶𝘀𝗲𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝗰𝗶𝗴𝗮𝗿𝗲𝘁𝘁𝗲

 

pairing: brad pitt/leonardo dicaprio

rating: r18

tagging และ trigger warning:
homophobic slur (เช่น ตุ๊ด), blowjob, ใช้คำหยาบคาย/ตรงไปตรงมา, เป็นเพื่อนกันที่ชอบจูบกันอ่ะนึกออกปะ, นังแบรดกะล่อนมากไม่ไหว, เนื้อหาอธิบายเกี่ยวกับแผลช้ำ

 

สวัสดีค่า ทอล์คๆกันก่อนนะคะ

เรื่องนี้เราแต่งแบ่งเป็นสองตอน จริงๆแล้วทั้งเรื่องมีเนื้อหา 18+ ไป 60% แล้วน่ะค่ะ… โมโหการเมืองเลยเอามาลงตรงนี้ ฮ่วย 5555555 พาร์ทนี้เลยจะเป็นแค่ 40% แรกก่อนนะคะ

เพราะว่าเนื้อหาในตอนสองจะค่อนข้างรุนแรงและเป็นเนื้อหาทางเพศซะส่วนใหญ่ มีเฟติชมากมายก่ายกอง เราจะไม่ลงไว้ใน wordpress นะคะ จะไปอยู่ใน readAwrite ที่ใส่เหรียญไว้ให้ค่ะ แต่ว่าจะลงลิงค์ พรีวิวและ tagging ทั้งหมดไว้ให้ท้ายตอนนี้ค่า

ยังไงก็อยากให้ทุกคนได้อ่านเลยย แต่แค่รู้สึกว่าเนื้อหาไม่ค่อยปลอดภัยถ้าจะปล่อยสาธารณะ… เตรียมตัวเตรียมใจก่อนซื้อตอนสองด้วยนะคะ ฮือออ

ขอให้เอนจอยนะคะ!

---

𝗯𝗿𝘂𝗶𝘀𝗲𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝗰𝗶𝗴𝗮𝗿𝗲𝘁𝘁𝗲
part 1

“โอ้ย ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าไปซนนักซนหนา”

ลีโอ อายุยี่สิบเอ็ด ที่จมูกมีเลือกออก และรอยช้ำที่ข้างแก้ม ที่บ่ากำลังรับน้ำหนักทั้งตัวจากแขนของผู้ชายร่างสูง แบรด อายุสามสิบสอง สภาพดูไม่ได้ นอกจากจะเมาแล้วยังพูดเยอะอาละวาดชาวบ้านไปเรื่อยอีก ลีโอที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่แบรดไปก่อเข้าต้องแบกสังขารเขาออกมาจากสถานที่

เรื่องที่เกิดขึ้น คือ เจ้าแบรดมันน่ะ มีคลับเป็นของตัวเอง ถ้าทุกคนที่กำลังอ่านอยู่รู้จักเรือแบรดลีโอก็น่าจะคุ้นกับหนังเรื่องไฟต์คลับของเจ้าแบรดสมัยปีเก้าสิบเก้าบ้าง นั่นแหละ ในนี้ก็มีแบรดเป็นเจ้าของคลับ ใช้สถานที่เป็นใต้ถุนบาร์นอกเมือง และที่พอจะเดากันออก แบรดไปหาเรื่องเจ้าของที่เข้ามาขอสถานที่คืน เมาแล้วอาละวาด โดนซ้อมเกือบตาย ลีโอที่เป็นคนที่อยู่อาศัยบ้านเดียวกับแบรด (และเป็นสมาชิกคลับด้วย) ต้องลากแบรดออกมาจากที่นั่นแล้วพากลับบ้าน ก่อนจะไปเมาเตะตูดหมาที่ไหนอีก

“กะจะให้ชมรมโดนยุบหรือไง หยั่งกับว่านายมีทางอื่นให้เลือกหยั่งงั้นแหละ เก็บไม้เก็บมือหน่อยได้ไหม” ลีโอบ่น แขนข้างหนึ่งพยุงเอวคนไม่มีสติ อีกข้างจับรั้วบ้านของอื่นเพื่อทรงตัว แบรดที่เดินขาสะเปะสะปะไปมาเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง หัวเราะและถุยเลือดในปากทิ้งที่พื้น

สิบนาทีผ่านไปอย่างทุลักทุเล พวกเขากลับมาถึงบ้าน เป็นทาวน์เฮาส์ที่สภาพดูไม่ค่อยได้ ถูกทิ้งไว้นานแล้วและทั้งสองคนก็ตัดสินใจฆ่าปิดปากเจ้าของฝังไว้ที่บ้านข้างๆ ล้อเล่น เจ้าของหายหัวไปไหนไม่รู้ตะหากเลยขโมยไว้ ทั้งไฟทั้งน้ำก็ต้องแย่งจากชาวบ้านเอา ถ้าอยากได้ภาพของสภาพบ้าน ก็เหมือนกับบ้านของไทเลอร์ในไฟต์คลับนั่นแหละ เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะไรต์มันขี้เกียจขี้เกียจคิดเรฟ แบบนี้จะได้เห็นภาพเป็น universal กันทั้งหมดเนอะ ใช่

ลีโอโยนแบรดทิ้งที่โซฟาในห้องรับแขกเหมือนโยนถุงทรายวางกันบ้านน้ำท่วมในปี 54 แล้วเดินตรงรี่ไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำในอ่างให้เต็มแล้วจับแบรดถอดเสื้อ ถอดกางเกง เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ก่อนจะจับโยนลงอ่างอาบน้ำไปอีกที แบรดเหมือนจะได้สติกลับมาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับน้ำ เขาหยุดหัวเราะ เอามือควักล้างใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดทิ้ง ที่ข้างขมับขวาของเขาก็รู้สึกเจ็บแสบขึ้นมา น่าจะเป็นแผลพรุ่งนี้เช้าแน่ๆ แบรดเอามือถูแขนและขา ลีโอเอื้อมไปหยิบฟองน้ำใส่สบู่แล้วช่วยถูตัวเบาๆ ให้อีกคน พยายามไม่ให้โดนแผล แต่ขัดขี้ไคลออกหลังจากที่อีกคนไม่ได้อาบน้ำมาเกือบสามวัน

น้ำอ่างที่เต็มไปด้วยเลือดถูกดูดทิ้งไปหลังจากนั้น ก่อนอ่างจะถูกเติมเต็มด้วยน้ำสะอาดกับสบู่อีกครั้ง คราวนี้แบรดไม่มีอะไรปกปิดอยู่บนร่าง ลีโอเปลี่ยนเป็นเสื้อสะอาดและชำระล้างใบหน้าออกเสร็จแล้ว ทั้งคู่เริ่มกลับมาอยู่ในโหมดสงบ แบรดในอ่างกำลังเล่นกับเส้นผมที่เปียกน้ำ จับมันตั้งขึ้นมาเหมือนเป็นเสาอากาศแบบเด็กๆ ลีโอหลังจากโกนหนวดเคราอ่อนๆ ทิ้งแล้วก็มานั่งข้างๆ อ่างอาบน้ำ ถอนหายใจทิ้งและจุดไฟขึ้นสูบบุหรี่

“อยากอธิบายหน่อยไหมว่าเกิดอะไรขึ้น” ลีโอพูดขึ้นพลางหันขึ้นไปมองอีกคน ที่กำลังเป่าสบู่ออกจากมือ

“ขอบุหรี่บ้างสิ” แบรดทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง แต่อีกฝ่ายก็ส่งบุหรี่ให้ตามคำขอ บวกกับขยับตัวขึ้นไปนั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำด้วย ลีโอจ้องเข้าไปที่ตาของอีกฝ่าย “ถ้านายสลบตายตาใต้ถุนนั่นใครจะมาช่วยฉันปั่นไฟปั่นน้ำเข้าบ้านวะ”

“นั่นคือเรื่องที่นายห่วงหรือไง”

“ถ้าบอกว่าห่วงนายเดี๋ยวก็เป็นตุ๊ดอีก ฉันไม่ใช่ตุ๊ด” ลีโอหยิบบุหรี่ของตัวเองกลับมาจากมืออีกคน

แบรดยิ้มที่มุมปาก พลางมองไปทางอื่นครุ่นคิด ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าอีกฝ่าย แล้วจูบลงเบาๆ ที่ริมฝีปากอีกคน ลีโอหันหน้าไปรับจูบและได้แต่หลับตา ไม่หนีและไม่จูบตอบ “อะไรอ่ะ มึงเป็นตุ๊ดหรอ” ลีโอพูดขึ้น แบรดผละออกและเอื้อมกลับไปพิงหลังกับอ่าง “ถ้ากูเป็นมึงก็เป็นด้วย เพราะพวกเราจูบกัน เคมะ”

แบรดกับลีโอรู้จักกันมาหนึ่งปีเศษๆ ลีโอเพราะเรียนไม่ดี และติดยาเสพติดจึงโดนไล่ออกมาจากบ้าน แบรดที่ไม่มีที่จะไปก็ใช้ชีวิตอยู่กับชุมนุมกลุ่มสลัมไม่มีบ้าน จนลีโอเข้ามาอยู่ด้วย เมื่อคุยกันถูกใจทั้งเรื่องความชอบส่วนตัว และทัศนคติต่ออะไรหลายๆ อย่าง พวกเขาสนิทกันอย่างรวดเร็วและย้ายเข้ามาอยู่ในทาวน์เฮาส์เก่าๆ นี่ ไม่มีใครที่เขาไว้ใจมากกว่ากันและกันเอง

แบรดเล่นฟองสบู่อยู่ซักพัก ลีโอที่นั่งอยู่ริมขอบอ่างกำลังหลับตาเคลิ้มกับรสบุหรี่ที่ริมฝีปาก แบรดคิดสนุก ดึงร่างบางที่ไม่มีสติลงเข้ามาอยู่ในอ่าง เนื้อตัวเปียกปอนและน้ำในอ่างกระเด็นออกไปเกือบครึ่งถัง ลีโอสบถเสียงดัง “ไอ้เวรแบรด กูเพิ่งเปลี่ยนชุดมั้ยอ่ะ” แบรดที่เห็นใบหน้าหงุดหงิดของอีกคนก็ได้แต่หัวเรา เขายกขาทั้งสองข้างวางทับหน้าตักของอีกคน ลีโอที่ขายื่นออกไปนอกอ่างครึ่งหนึ่งค่อยๆ ปรับตัวให้นั่งสบายขึ้น อีกใจหนึ่งก็พยายามไม่มองไปที่แก่นกายของแบรด แต่ไหนๆ ก็เปียกแล้วนั่งมันตรงนี้นี่ละ “นี่เสื้อสะอาดตัวสุดท้ายของตู้แล้วนะ คืนนี้ฉันจะนอนด้วยอะไรอ่ะ”

“แก้ผ้านอน”

“ไอ้แบรด”

“เฮ้ย เอาจริง อายอะไรวะก็นอนคนละห้องอยู่แล้ว อยู่ในอ่างคนเดียวมันเหงานี่เตง” แบรดยิ้มพลางเลื่อนนิ้วชี้ขึ้นไปเกาคางอีกฝ่าย ลีโอขมวดคิ้วพลางสะบัดหน้าออกจากสัมผัส “ไม่ต้องมาตงเตง”

“เมื่อไหร่มึงจะมาเป็นเมียกูอ่าลีโอ กูอ่อยนานแล้วนะเว้ย มึงไม่หวั่นไหวบ้างอ่อ” คนในอ่างที่แก้ผ้าเริ่มงอแง อีกฝ่ายเบือนหน้าหนี “ชาติหน้า”

“งั้นฆ่ากูให้ตายตอนนี้เลยได้ไหม อยากได้มึงเป็นเมียยยย” อีกคนเริ่มตีโพยตีพาย ดิ้นไปมาในอ่างทำให้ฟองสบู่เลอะเทอะไปมา ลีโอต้องค่อยๆ เลื่อนตัวเข้าไปนั่งระหว่างขาของอีกคน แล้วพิงหลัง วางศีรษะไว้ทับบ่าของอีกคนเหมือนกับว่าจะให้อีกฝ่ายโอบกอดเขาไว้ ซึ่งแบรดก็ทำแบบนั้น มือข้างซ้ายของเขาโอบเอวของลีโอ อีกข้างเอื้อมไปจับมือของร่างเล็กในหน้าตัก ลีโอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าร่างเขากำลังแนบติดกับร่างที่โป๊เปลือยของแบรด “นายมันตุ๊ด แบรดลีย์” ลีโอพูดขึ้นพลางหันศีรษะกลับไปหอมแก้มอีกฝ่ายเล่นๆ แบรดขยับแขนทั้งสองข้างมาโอบลีโอไว้แน่นขึ้น ให้ใบหน้าซบติดเข้าไปกับโค้งบ่าของเขา หรือจะใช้อีกคำก็คือแบรดอยู่ดีๆ ก็เข้ามากอดเฉย “เฮ้ยไอ้บ้านี่” ลีโอดิ้นตกใจเล็กน้อย จนแบรดค่อยๆ ขยับออก ลีโอสัมผัสได้ถึงอะไรแปลกๆ ที่กลางหลัง

“นายแข็งหรอ”

“อือ ก็นายน่ารัก”

แหม พูดออกมาได้เต็มปากหน้าไม่อาย

“ฉันไม่ยุ่งด้วยนะ จัดการเอาเองแล้วกัน” ลีโอถือวิสาสะขยับออกจากพันธะของคนในอ่างแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป มีเสียงแบรดงอแงตามมาข้างหลังเพียงแต่ว่าเขาไม่ได้สนใจ

 

เขาไม่เคยคิดกับแบรดแบบนั้น พวกเขาเคยนอนห้องเดียวกันมา ก็จริง เคยจูบกันไหม เคย และในห้องน้ำนั่นไม่ใช่ครั้งแรก มีครั้งหนึ่งที่พวกเขาเดินด้วยกันอยู่ตามถนน คนแปลกหน้าเคยเข้ามาตะโกนลอยๆ ใส่ลีโอกับแบรดว่าเป็นพวกตุ๊ด และก็มีอีกคนถามว่าเป็นแฟนกันหรือเปล่า บางครั้งทั้งสองคนก็จะกวนประสาทพวกนั้นด้วยการจูบกันเบาๆ โชว์ แต่นั่นก็ทำเพียงเพราะไว้ยั่วโมโห ตอนกลับมาถึงบ้านพวกเขาจะลองเล่นเกมผัวเมียกันบ้าง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ลีโอกับแบรดหลงใหลกันในแบบ “นั้น” พวกคุณก็รู้ว่าบางทีพวกผู้ชายมันก็ชอบเล่นอะไรแบบนี้ พวกเด็กหลังห้องสมัยกางเกงสีกรมไปเรียนกันยังไงละ ว่างๆ ก็ชอบไปนอนทับกัน บางทีก็ชอบหอมแก้มแกล้งกัน ลีโอกับแบรดก็ไม่ต่างอะไรจากพวกนั้น แบรดมักจะเป็นคนชอบกวนตีน ชอบเข้ามากอดก่อน หรือชอบทำเหมือนกำลังอ้อนเมีย บางครั้งลีโอก็เล่นตามเกมไปด้วย เช่นเรื่องที่เกิดในห้องน้ำนั่น แต่ว่าเรื่องที่แบรดแข็งขึ้นมายังคงใหม่กับเขาอยู่ เรื่องนี้อาจจะต้องเก็บเอาไปคิดซักพัก

 

 

เช้าวันต่อมา

แบรดลงมาข้างล่างสายกว่า แผลที่ใบหน้าของเขาเมื่อวานวันนี้ดูอาการแย่ลงเพราะมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงมองเห็นได้ชัด สีเหมือนกำลังเลือดออกอยู่ตลอดเวลาแต่กลับไม่มีอะไร ลีโอกำลังเตรียมข้าวเช้า ขนมปังปิ้งและไข่ดาว การทำกับข้าวทำให้เขาสงบจิตใจลงได้หน่อยนึงยามเช้า เขาตั้งใจไม่ให้ไข่ดาวออกมาเละจนไม่ได้สนใจว่าอีกคนในบ้านเดินเข้ามาหอมแก้มเขาซะก่อน

“อรุณสวัสดิ์”

แบรดผละออกพลางเดินถือแก้วกาแฟเปล่าไปที่เครื่องทำน้ำร้อน บนตัวเขาใส่ผ้าคลุมอาบน้ำฟูๆ สีม่วงอ่อน แว่นกันแดดสีแดงคู่ใจและบุหรี่ในปาก ลีโอขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะชุดนี่มักจะเป็นชุดที่แบรดชอบใส่หลังจากไป “ได้” กับใครมาเมื่อคืนก่อน แต่เท่าที่เขาจำได้ แบรดไม่ได้ออกไปไหน และไม่มีใครเข้าบ้านเรามา

“อรุณสวัสดิ์” และลีโอตัดสินใจไม่ถามต่อ เขาแค่อยากจะใส่ขึ้นมาเฉยๆ ก็ได้

แบรดทิ้งก้นนั่งลงที่เก้าอี้เคาท์เตอร์ข้างหลังลีโอ “มีอะไรกินอ่ะเตง”

“แบบที่เตงชอบไง ไข่ดาวหนมปังปิ้ง” ลีโอเทไข่ดาวลงจานขนมปังปิ้งแล้วส่งให้แบรด แบรดหยิบซอสมะเขือเทศลงมาละเลงในจาน ส่งแก้วกาแฟของตัวเองให้อีกคน พลางลุกขึ้นเดินไปชงแก้วใหม่ให้ตัวเอง

“นอนสบายไหม ไม่ได้เจ็บแผลใช่ไหม แผลที่หน้านี่มาจากไหน” ลีโอถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นรอยช้ำที่ข้างหน้าผากของอีกคน

“ไม่ค่อยได้นอนเท่าไร จำไม่ได้เหมือนกันว่าตรงขมับมันมายังไง แต่มีแผลช้ำเบ้อเร่ออีกที่ตรงสะบัก น่าจะมาจากตอนที่แม่งทุ่มฉันลงพื้น” แบรดเอื้อมไปจับแผลช้ำตัวเองข้างหลัง ก่อนจะทำหน้าสีสลดเมื่อชักมือตัวเองกลับมาดู เขาสบถขึ้นมา

“ชิบหายละ”

ลีโอที่กำลังงับไข่เข้าปากต้องเงยหน้ามองคู่สนทนา แบรดที่กำลังจ้องมองฝ่ามือตัวเอง ค่อยๆ หันมือไปให้อีกคนดู “แผลช้ำกูเลือดออกว่ะ มึงว่ามันปกติไหม”

“ไอ้เหี้ย”

 

 

ลีโอต้องรีบจับแบรดแต่งตัวแล้วพามาหาเพื่อนหมอที่ห่างจากบ้านพวกเขาไปสองสามบล็อค ในมือข้างหนึ่งของเขามีผ้าเช็ดหน้าห่อน้ำแข็งคอยประคบแผลให้อยู่ตลอดเวลา พวกเขาไม่เสี่ยงไปโรงพยาบาล เขาจะมีเพื่อนในคลับของเขาที่เป็นหมอกับคลินิกสำหรับคนที่ไม่ค่อยมีเงิน นั่นคือสิ่งที่พวกเขามีในตอนนี้

“กูบอกแล้วว่าอย่าไปหาเรื่อง เป็นไงล่ะ ถ้าเป็นมะเร็งขึ้นมาละก็นะ”

“ฉันมั่นใจว่ามะเร็งมันไม่ได้เกิดจาก—”

“หุบปากน่าฉันแค่เป็นห่วงนาย”

ทั้งสองคนเข้ามาถึงคลินิกแล้ว เพื่อนหมอของเขาสะดุ้งลุกขึ้นจากหนังสือพิมพ์ที่เขากำลังอ่าน “แผลช้ำเลือดออก ดูให้หน่อย” ลีโอเดินเข้าไปในห้องตรวจเพื่อวางแบรดไว้ที่เตียง แล้วถอดเสื้อยืดของเขาออก หมอหยิบอุปกรณ์แล้วเดินเข้ามาหาเขา เมื่อเห็นแผลของแบรดเขากลับหันมาหาลีโอกับตาขวาง “ทำหยั่งกะเป็นเรื่องใหญ่ ไม่เห็นเป็นห่าอะไรเลย”

หมอจัดการปฐมพยาบาลธรรมดาให้ แบรดต้องเปลือยท่อนบนและนอนคว่ำลงไปกับเตียง ส่งเสียงร้องด้วยความเบื่อหน่ายออกมาเป็นบางครั้ง ลีโอที่อยู่ตรงนั้นตลอดคอยตบหัวแบรดให้หุบปากเป็นจังหวะๆ ไป เขาเพิ่งสังเกตเห็นรอยแผลและรอยสักที่แผ่นหลังของแบรด หรือถึงจะเคยเห็นเขาก็ไม่เคยมีโอกาสได้เพ่งมองขนาดนี้ ไม่กี่นาทีการปฐมพยาบาลก็เสร็จ ลีโอพยุงให้แบรดลุกขึ้นนั่ง ร่างบนเตียงพลิกตัวมองแผลตัวเองในกระจก มันเจ็บน้อยลงนิดหน่อย และสีดูดีขึ้น

“ฉันแนะนำให้นายหยุดกิจกรรมที่ขยับเยอะๆ หรือมีการ “กระแทก” ” หมอพูดเสร็จพลางเหล่มามองลีโอ เขาขมวดคิ้วใส่กลับให้หมอ “วันเสาร์หน้าวันชมรมฉันว่าก็หายทัน ช่วงนี้ดูแลมันดีๆ ด้วย” เขาค่อยๆ เก็บของแล้วเดินออกไปข้างนอก

ลีโอถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วทิ้งก้นลงนั่งเก้าอี้ข้างเตียง แบรดมองอีกคนด้วยความสงสัย “เป็นอะไร ฉันหนังเหนียวจะตาย ทำหยั่งกะเป็นแม่ไปได้”

“ก็เออสิวะ มึงหาเรื่องใส่ตัวเองอ่ะ จะเป็นตายร้ายดียังไงกูก็อยู่ตรงนั้นด้วยตลอด กูก็ต้องดูแลมึงสิ” ลีโอบ่นตีโพยตีพาย อีกฝ่ายกลับมองลีโอเป็นเด็กอนุบาลกำลังงอแงเรื่องไม่ได้ขนมว่างตอนกลางวันมากกว่า

ทั้งคู่อยู่ในความเงียบกันพักใหญ่ๆ

“อย่าไปทำอะไรแบบนี้อีกนะ”

“…”

“กูเป็นห่วง”

“อือ มึงบอกแล้วเมื่อวาน”

ลีโอเงยหน้ามองอีกคน

“จะพูดซ้ำไปอีกกี่รอบอ่ะ ฉันรู้แล้ว” แบรดส่งยิ้มที่อ่อนหวานที่สุดเท่าที่ลีโอจะเคยเห็นมา “สัญญา จะไม่ไปหาเรื่องใครแล้ว”

ลีโอยิ้ม

“ขึ้นมานี่สิเมียขา” แบรดตบที่ที่ว่างข้างเตียง ลีโอหัวเราะแล้วค่อยๆ ปีนขึ้นไปนั่งข้างๆ ก่อนแบรดจะเลื่อนศีรษะเข้าไปจูบแก้มเบาๆ พลางหยิบร่างเล็กเข้ามากอดแน่น “เมียเค้าน่ารักที่สุดในโลก”

ลีโอจับไหล่ทั้งสองของแบรดไว้พร้อมประจันหน้ากันตรงๆ เขากดจูบลงไปที่ริมฝีปากสั้นๆ แล้วผละออกมา แบรดทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวาน เขายกมือขึ้นลูบแก้มคนข้างหน้า “หน้าแดงหมดแล้วนะเตง” แบรดพูดเบาๆ ลีโอทำตาโตพลางพยายามหันหน้าหนีความอาย แต่ก็ถูกแบรดจับพลิกหน้าเข้ามาจูบอีกครั้ง

ครั้งที่ผ่านๆ มาที่พวกเขาจูบกัน มันเป็นเพียงการแตะริมฝีปากเบาๆ เท่านั้น เหมือนกับที่ตัวละครพ่อแม่จูบลากันในละครซิทคอมตอนเช้าวันเสาร์ แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม ริมฝีปากของทั้งสองเคลื่อนไหวกระทบกัน ในช่วงแรกพวกยังไม่ค่อยมั่นใจว่าต้องทำยังไงเพราะที่ผ่านได้แต่แตะริมฝีปากกัน แต่เมื่อจับจังหวะได้มันก็เป็นไปอย่างรุนแรง ลีโอจับบ่าอีกคนกดลงขนาบกับเตียง มือของแบรดเลื่อนขึ้นมาในสาบเสื้อของอีกคน อยากจะถอดมันออก

“ไอ้สัส มึงไปเอากันที่อื่นไม่ใช่เตียงทำมาหากินกูพวกเหี้ย”

เพราะล็อบบี้กับห้องตรวจมีกระจกเล็กๆ ให้มองเห็นถึงกัน เจ้าของสถานที่ตะโกนด่าเมื่อเห็นไอ้หัวหมาทั้งสองตัวกำลังจะบะจ้ำกันในที่ของเขา ลีโอ ที่ยังไม่ผละออกจากจูบ ชูนิ้วกลางใส่อีกคนอย่างไม่สนใจก่อนจะกลับมาโฟกัสกับร่างใหญ่ข้างล่างเขาเต็มที่

“เดี๋ยวลีโอ” แบรดยกมือวางที่หน้าอกอีกคนแล้วผลักเบาๆ ทั้งคู่ผละออกจากกัน “จะ เจ็บหลัง ขอนั่งแทนได้ไหม” ลีโอได้ยินก็พยักหน้า ค่อยๆ ดึงอีกร่างให้นั่งไปกับเตียงแทน สายตาเขาสังเกตเห็นรอยนูนที่กางเกงของแบรด

“นี่อะไรเนี่ย” ลีโอยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ แบรด ฝ่ามือเลื่อนมาลูบไล้ที่เนื้อผ้า แบรดต้องกัดปากและหลับตาอย่างช่วยไม่ได้ “มังกรพ่นไฟ เคยเห็นหรือเปล่า”

“เคยสิ แต่แบบยังไม่เคยพ่นไฟนะ” ลีโอตอบพลางเลียริมฝีปากตัวเอง นั่นส่งกระแสไฟตรงลงไปถึงเป้ากางเกงของแบรดทันที

“ใช้ปากให้หน่อยสิ”

 

 

ลีโอเลื่อนลงมานั่งที่เก้าอี้ที่ระดับต่ำกว่าเตียง ริมฝีปากโอบล้อมแท่นกล้ามเนื้อหนา เพราะขนาดที่ค่อนข้างใหญ่โต รอยแผลที่ขอบปากและแก้มของลีโอเลยรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นนิดหน่อย เส้นผมสีบลอนด์อ่อนของเขาถูกขยุ้มด้วยฝ่ามือหนาของคนข้างบน แบรดกัดปากตัวเองด้วยความหวาดเสียว หน้าต่างบานเล็กที่ประตูห้องตอนนี้ถูกเจ้าของสถานที่เอาฟีเจอร์บอร์ดปิดทับไว้จากข้างนอก ทนดูอะไรแบบนี้ไม่ไหว ห้องนี้กลายเป็นห้องส่วนตัวของพวกเขาไปทันที “ลีโอ…” แบรดครางเสียงต่ำพลางก้มลงไปมองอีกคน ลีโอกำลังมองเขา ริมฝีปากเริ่มบวมขึ้นและเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่เขากำลังทำงานอยู่นั่นสายตาเขาก็ไม่ลดละไปจากคนข้างบน แบรดแทบจะเสร็จได้จากสายตาคู่นั้น

คนข้างล่างเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้น ฝ่ามือที่กำอยู่ที่หนังศีรษะก็ขบแน่นขึ้น แบรดบอกเตือนก่อนจะถึงสูงสุด ลีโอเลื่อนศีรษะออกเมื่อของเหลวที่คุ้นตาสัมผัสปลายลิ้นของเขา ทำให้ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยสิ่งนั้นแทนโพรงปากของเขา อาจจะมีกระแทกเปลือกตาเขาบ้าง ลีโอรู้ว่าเลอะเทอะแบบนี้ทำให้แบรดถูกใจมากกว่า

“โอ้ย ลีโอ” เขาครางเสียงต่ำขณะใช้มือช่วยไปให้ถึงจุดสูงสุด ละเลงทุกอย่างลงใบหน้า และร่างของอีกคน ลีโอหลับตาและอ้าปากรอ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น แบรดช่วยเอามือปัดของเหลวออกจากใบหน้าหน้าอีกคน แต่ลีโอกลับหยิบมือนั้นเขามาขบเม้มดูดของเหลวเข้าไปแทน โอ้ย กูจับมันกดตรงนี้เลยได้ไหม

 

 

ลีโอและแบรดรีบพากันวิ่งกลับไปที่บ้าน ในใจรู้อย่างดีว่าจะกลับไปทำอะไรกัน สถานที่ตรงโน้นดูจะไม่อำนวยซักเท่าไรและเจ้าของสถานที่น่าจะเกลียดพวกเขาไปแล้ว แต่ไม่มีอะไรเป็นใจเลย

“โอ้ย” ขณะที่วิ่งๆ กันอยู่ ลีโอกลับหยุดแล้วเอามือกุมท้อง แบรดหันหลังไปมองอีกฝ่าย

“เฮ้ เป็นไร”

“นะ น่าจะท้องเสีย เพราะกาแฟเมื่อเช้าแน่ๆ” ลีโอจับแขนอีกคนพาเดินออกนอกเส้นทางที่จะกลับบ้าน แต่ตรงรี่ไปที่ห้องน้ำสาธารณะของสนามเด็กเล่นใกล้เคียง แบรดนั่งขมวดคิ้วรออีกฝ่ายอยู่ที่ม้านั่งข้างหน้า เสียมู้ดหมด ไอ้เด็กเวรเอ๊ย แล้วแบบนี้จะฉีดยาได้ยังไงล่ะ

เกือบสิบนาทีต่อมา ลีโอเดินออกมาจากห้องน้ำหน้าซีด แบรดที่นั่งรออยู่ตรงม้านั่งหายไปแล้ว เอ้า หายตัวเก่งชิบหาย ไปหาเรื่องใครอีกหรือเปล่า ลีโอวิ่งไปรอบสนามเด็กเล่นเพื่อมองหาเจ้าหัวหนามที่คุ้นเคย กลับเจอเขาแกว่งชิงช้าเล่นสูงๆเหมือนเป็นเด็กๆ อือ ก็ยังดีกว่าไปต่อยกะใครอีก เขาเลื่อนตัวเข้าไปนั่งที่ชิงช้าข้างๆ แบรดเห็นอีกคนเดินเข้ามาจึงค่อยๆ หย่อนแรงลงจนหยุดนิ่ง “หมดเกลี้ยงเลยไหม”

“อือ ฉันก็คิดงั้น”

“เตรียมตัวอยู่หรอ”

“หา เตรียมตัวอะไร” ลีโอขมวดคิ้วใส่อีกคน แบรดทำเป็นเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง

“เรื่องเมื่อกี้จะเป็น one time หรือเปล่าลีโอ”

คำถามแรกมาก็จุกเลย ลีโอนั่งเงียบ ขาค่อยๆ แกว่งชิงช้าให้เร็วปานกลาง ก่อนจะพูดตอบ “หลายๆ ครั้งก็ได้ ก็นายน่าเย็-”

“ใครจะเย็-ใครกันแน่ลีโอ” แบรดยิ้มที่มุมปากแล้วเหล่ไปมองอีกคน ลีโอนึกครันก็ชักสีหน้า “ฉันโดนล่ะสิ”

“อ๊ะ ของมันแน่อยู่แล้ว” แบรดเอื้อมเข้ากระเป๋ากางเกงจุดบุหรี่ขึ้นสูบ แว่นตาสีแดงเข้มทำให้เขาดูเลวเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า “ฉันไม่เคยอยากเย็-ใครเท่านายอีกแล้ว ลีโอ ฉันถึงขอให้นายมาเป็นเมียฉันอยู่ทุกวันไง แต่ความรู้สึกฉันมันไม่ได้เปลี่ยนตาม”

พูดเรื่องแปลกๆ ออกมาได้เต็มปากอีกแล้ว

“ฉันก็ยังเป็นทาสนาย ที่มีชื่อว่าเมียเฉยๆ ใช่ไหม ก็แค่คนร่วมบ้าน แซวกันไปสารพัดนานา แล้วก็เย็-กันทุกวันเช้าเย็นงี้หรอ”

“ใช่ และฉันให้มากกว่าเช้าเย็นยังได้เลย”

ลีโอพ่นล่มหายใจ พลางแย่งบุหรี่ออกจากมืออีกคนมาสูบเอง “เกรงใจสภาพกูด้วย” เขากระซิบ

แบรดหัวเราะ “งั้นนายก็ยอมให้ฉันเอานายแล้วหรอ”

ลีโอเขวี้ยงบุหรี่ที่ดูหมดแล้วลงพื้นแล้วใช้เท้าบี้ “ดูไม่มีทางเลือกให้ฉันนะ ก็นายแสดงโพชัดเจนขนาดนั้น แถม…” เขาหันหน้าไปมองอีกฝ่าย พลางเลียริมฝีปากและไล่สายตาลงไปที่กางเกงอีกคน “ไซส์ขนาดนี้ฉันว่าก็น่าลองไม่เบา”

“หยุดนะ”

 

tbc

---

 

แว้กกก พาร์ทแรกจบไปแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ ;;-;; ยังทนกันไหวอยู่ไหมฮือๆๆๆ

ตามคำสัญญานะคะ นี่คือ tagging ของตอนสอง (แนะนำให้เช็คดีๆก่อนซื้อนะคะ เผื่อจะเป็นเนื้อหาที่ไม่ถนัด)

light bdsm (with consent and safe word), unprotected sex, dom/sub, orgasm denial, multiple orgasms, toys (vibrator, handcuff and blindfold), blowjob, grinding, fingering, holding hands นับไหมนะ, slur (เช่น ตุ๊ด อ้วน), น้ำตาเทียน, ใช้คำอธิบายทางเพศหยาบคายและตรงไปตรงมา, นังแบรดไม่ดูแลลูกชั้นดีๆเลย, ลูกชั้นก้อไปให้ท่าเค้า, ใจคนเป็นแม่จะอกแตกตาย

และลิงค์ไปตอนที่สองใน readAwrite

สำหรับตอนสองขอรบกวนใส่เหรียญไว้นะคะ เราไม่อยากห้ามว่าเรื่องช่วงอายุ แต่เนื้อหาจะค่อนข้างรุนแรงยังไงก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อนซื้อด้วยนะคะ… ย้ากกกก เขิงไปหมดและ